Kilka słów do Ewangelii…

Adam po grzechu, kiedy zorientował się co zrobił, zawstydza się swojej nagości i
wchodzi w krzaki. To jest taki chyba najpiękniejszy obrazek tego co się z nami
wydarzyło w grzechu pierworodnym. Zł nas zwiódł tym, że nam obiecał, że będzie
ekstra, że jeżeli zrobimy to co nam proponuje, jeżeli wystąpimy przeciwko temu co
Pan Bóg zaproponował, to osiągniemy szczęście, ukryte szczęście które jest
zarezerwowane tylko dla Boga. Jak się okazało, było to wielkie kłamstwo. Chodziło
tylko, żeby człowieka upokorzyć, żeby człowieka postawić we wstydzie. Tak się
stało, Pan Bóg musiał go szukać. Dziś jest dobra okazja do tego żebyśmy poszukali
w sobie tego czego się wstydzimy, odnaleźć to w sobie czego udajemy że nie ma.
Czegoś co sprawia, że się wstydzimy samych siebie. Chodzi o to,żeby to wyciągnąć
na światło i przedstawić ze szczerością Panu Bogu. Bo swoje słabości musimy
przedstawiać przed Panem Bogiem i przestać bać się to robić. Bo jeżeli Pan Bóg ma
nas pokochać, to musi nas pokochać nagich, a nie nas zakrytych czymś. Chodzi o
pokazanie prawdy o sobie. Jeżeli drugi człowiek ma nas pokochać, to również musi
nas widzieć takich jacy jesteśmy. Można tylko wtedy prawdziwie pokochać
drugiego człowieka, kiedy zna się całą prawdę o nim, kiedy on ci tę prawdę da.
Zadaj sobie pytanie,” gdzie się schowałeś?” my to oczywiście robimy, bo się
bronimy, bo nie chcemy być zawstydzeni, nie chcemy być odrzuceni, bo nie
chcemy, żeby ktoś sobie poszedł, jak się dobie jacy jesteśmy. Ale… przed Bogiem i przed ludźmi, którzy są najbliżej ciebie,
których masz do kochania i chcesz, żeby ciebie kochali potrzebujemy takiego
stanięcia przed nimi w prawdzie z prośbą „pokochaj mnie”. Pokochaj to co jest
we mnie wstydliwe. Zamykanie się donikąd nie prowadzi. Wielu z nas nie
dostaje łaski, bo jest zamknięta przed Panem Bogiem, bo udaje, że nie jest tak
źle jak jest udaje że jesteśmy kimś innym. Dlatego nam nie wychodzą relacje z
Panem Bogiem i z drugim człowiekiem.